12 sierpnia na całym świecie obchodzony jest dzień pracoholików.





Dla większości ludzi praca nie jest jedynie sposobem na zarabianie pieniędzy, ale również naturalną formą realizacji. Jest ważnym elementem decydującym o jakości życia, jednak nadmierne skupianie się na niej może nieść za sobą pewne zagrożenia.

Problem pojawia się w momencie, gdy zawód pochłania tak, że pozostałe sfery życia, takie jak kontakty rodzinne, sen, odpoczynek, rozwijanie pasji – przestają mieć jakiekolwiek znaczenie.






Wtedy właśnie mówimy o pracoholiźmie, który jak każdy nałóg, może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Najczęściej prowadzi do chronicznego poczucia zmęczenia i wyjałowienia, poczucia dekoncentracji i rozdrażnienia. Powoduje trudności ze snem, zaburzenia łaknienia i zaburzenia seksualne. Może się odbić na zdrowiu poprzez nagłe skoki ciśnienia, pojawienie się wrzodów żołądka i dwunastnicy, chorób układu krążenia. Skrajne przypadki mogą prowadzić do utraty przytomności, zawału, a nawet śmierci spowodowanej nieustannym stresem.
 

Czynności zawodowe i myśli o nich są dla pracoholika jak narkotyk. Jak każdy uzależniający środek, wymaga ciągłego zwiększania dawek. Z powodu przeznaczania na pracę coraz większych ilości czasu, traci się przyjaciół, cierpią relacje z rodziną, zanikają inne zainteresowania. Granica między pracowitością a nałogiem bywa bardzo subtelna. Uzależnienie rozwija się podstępnie, a jego rozpoznanie bywa trudne, gdyż praca sama w sobie jest wartością ważną i pozytywną, stanowi niejako miarę wartości człowieka.
 

W Polsce nie ma dokładnych danych ile osób cierpi na zaburzenia związane z pracoholizmem. Problem ten może dotyczyć nawet kilkunastu procent osób aktywnych zawodowo.