Według szwedzkich naukowców kobiety, które mają brata bliźniaka, ważą nieco więcej na późniejszych etapach życia. Co więcej, w porównaniu do dwujajowych bliźniaczek płci żeńskiej, częściej cierpią na dyslipidemię, czyli nieprawidłowe stężenie we krwi jednego albo więcej lipidów, np. LDL.





Badacze skorzystali ze szwedzkich baz danych dotyczących bliźniąt urodzonych w latach 1886-1958. W okresie 1998-2003 zebrano informacje o 17575 kobietach z bliźniaczym rodzeństwem, z których 8409 miało brata, a 9166 siostrę.






W przeprowadzonym wśród nich wywiadzie pytano o wagę, ewentualne występowanie cukrzycy i schorzeń związanych z podwyższonym poziomem lipidów we krwi. W momencie przeprowadzania wywiadu respondentki miały od 42 do 103 lat.






Jak się okazało, wskaźnik masy ciała, waga oraz wskaźnik dyslipidemii były nieco wyższe u kobiet z bliźnięciem płci przeciwnej. Panie mające brata ważyły średnio 66,6 kilograma, a te mające siostrę - 65,7 kilograma. Dodatkowo wśród bliźniaczek mających brata stwierdzono większy odsetek dyslipidemii niż u ankietowanych posiadających siostrę (odpowiednio 11 i 10%). Nie stwierdzono jednak różnic w częstości występowania cukrzycy typu 2.






W kolejnym etapie badań podzielono respondentki na dwie grupy, do jednej zaliczono bliźniaczki w wieku poniżej 60 lat, a do drugiej te powyżej tego wieku. okazało się, że różnica w wadze utrzymała się tylko wśród starszych pań, natomiast różnice w zakresie poziomu lipidów już w obu grupach wiekowych.






Wyniki powyższego badania świadczą o odmienności w poziomie hormonów podczas rozwoju płodowego w towarzystwie brata lub siostry. To one wpływają na późniejszą wagę i ryzyko dyslipidemii.






Jego autorzy nie są pewni, dlaczego część z tych zjawisk pojawia się dopiero w późniejszym wieku średnim, przypuszczają jednak, że te metaboliczne i antropometryczne efekty programowania androgenowego mogą ujawniać się w pełni dopiero po zakończeniu menopauzy.