Szwedzcy naukowcy odkryli, że syndrom wyczerpania fizycznego i popadanie w stany depresyjne pozostawiają znaczące zmiany w mózgu, które mogą spowodować zmniejszenie aktywności w płacie czołowym i zmienić regulację hormonu stresu - kortyzolu.






Aktywność płata czołowego odpowiada m.in. za myślenie, pamięć oraz ocenę emocji i sytuacji. Okazuje się, że procesy te mogą zostać zaburzone u osób cierpiących na syndrom wyczerpania fizycznego.







Szwedzcy badacze sprawdzili, jakie czynniki działają na pacjentów cierpiących na takie zaburzenia. Przeprowadzone przez nich badania wykazały związek pomiędzy osobowością, ogólnym stanem zdrowia, zdolnościami poznawczymi a zaburzeniami występującymi przy syndromie wyczerpania.







Badanie rezonansem magnetycznym ujawniło, że osoby wyczerpane fizycznie mają inny wzór aktywności mózgu, podczas wykonywania testów pamięciowych. W porównaniu ze zdrowymi osobami mają również słabszą aktywność w płacie czołowym. charakteryzuje ich też pesymizm, lęki oraz słabe poczucie własnej tożsamości, co jest powszechne również w wielu innych psychicznych zaburzeniach. Ponadto cechuje ich wyjątkowa wytrwałość, ambicja i pedantyzm.







Okazuje się więc, że osoby ambitne i wymagające są bardziej podatne na syndrom wyczerpania, przez co częściej zmagają się z problemami z pamięcią i skupieniem uwagi, ze zmniejszoną aktywnością mózgu w płacie czołowym oraz zaburzeniami hormonu stresu.