Amerykańscy naukowcy odkryli, że dzieci, u których występują niedobory witaminy D, gromadzą więcej tkanki tłuszczowej wokół talii i tyją szybciej od rówieśników z prawidłowym jej poziomem.








Większa jej część powstaje w skórze niejako samoistnie, pod wpływem promieniowania UV, pozostała natomiast jest dostarczana organizmowi wraz z pożywieniem. Oprócz częstych spacerów i przebywania na świeżym powietrzu należy uwzględniać w diecie tran, tłuste ryby, masło, śmietanę, żółtka jaj czy wątróbkę - produkty bogate w witaminę D.








Nierozwiązaną kwestią wciąż pozostaje to, jaką dawkę witaminy D uznać za optymalną dla zdrowia, jednak wiadomo już, że jej niedobór sprzyja gromadzeniu się tłuszczu wokół talii i przybieraniu na wadze. Związana z nim akumulacja tłuszczu wokół talii może prowadzić do otyłości centralnej  (brzusznej), a w z związku z podwyższeniem stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy, a także zaburzenia ich metabolizmu, może też prowadzić do rozwoju dyslipidemii (podwyższonego poziomu cholesterolu i jego frakcji we krwi), uszkodzenia komórek trzustki oraz insulinooporności. To z kolei zwiększa ryzyko cukrzycy typu 2 i chorób sercowo-naczyniowych.







Amerykańscy naukowcy przeprowadzili badanie z udziałem 479 dzieci w wieku 5-12 lat. Na początku studium określono stężenie witaminy D w ich krwi (u 10% stwierdzono jej niedobór, a u 46% niewystarczającą jej ilość), a następnie, przez 30 miesięcy oceniano związek pomiędzy poziomem cholekacyferolu (witaminy D3) a zmianami dotyczącymi 3 wskaźników zawartości tłuszczu w organizmie: wskaźnika masy ciała (BMI), obwodu talii oraz grubości podłopatkowego fałdu skórno-tłuszczowego.








Specjaliści odkryli, iż dzieci z najniższym początkowym poziomem witaminy D miały tendencję do szybszego przybierania na wadze niż dzieci z wyższymi jej stężeniami. Co więcej, u tych pierwszych następował silniejszy wzrost ilości tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Co ciekawe też, zaobserwowano, że niedobory witaminy D prowadziły do spowolnienia wzrostu u dziewcząt, ale nie u chłopców.








Wyniki powyższych badań wskazują więc na to, że niski poziom witaminy D zagraża nie tylko krzywicą, ale także otyłością. Na całym świecie jej niedobory są powszechne, wyraźnie widać też znaczny wzrost wskaźnika otyłości - teraz oba te czynniki można połączyć.







W przyszłości naukowcy planują sprawdzić, czy zwiększenie zawartości witaminy D w organizmie zmniejszy ryzyko dziecięcej otyłości i wczesnego rozwoju przewlekłych chorób, np. cukrzycy.