Alessandra Gorini z Istituto Auxologico Italiano w Mediolanie wraz z międzynarodową grupą specjalistów wykazała, iż wirtualne pokarmy wywołują u chorych z zaburzeniami odżywiania identyczną reakcję emocjonalną, co prawdziwe jedzenie.










W przeprowadzonym przez nich eksperymencie uczestniczyło po 10 pacjentek z bulimią i anorekcją oraz tak samo liczna grupa kontrolna, składająca się z osób zdrowych.










W pierwszym etapie badania przed respondentkami ustawiono 6 wysokokalorycznych produktów. Podczas ekspozycji mierzono ich tętno, reakcję skórno-galwaniczną (przewodnictwo elektryczne skóry), a także poziom stresu emocjonalnego. Następnie kobiety obejrzały pokaz slajdów przedstawiających te same pokarmy, a w ostatnim etapie eksperymentu uczestniczyły w wirtualnej kolacji.










Specjaliści porównywali, jak uczestniczki z zaburzeniami odżywiania reagują na widok rzeczywistych pokarmów, a także wirtualnego i sfotografowanego jedzenia. Okazało się, że wirtualne bodźce były w ich przypadku tak samo skuteczne jak prawdziwe i generowały reakcje emocjonalne bardziej efektywnie niż statyczne zdjęcia.











Jak ustalili badacze, w przypadku poczęstunku realnego i wirtualnego, poziom stresu u pacjentek z bulimią i anoreksją był taki sam.











Być może uzyskane wyniki okażą się pomocne w stworzeniu programów prezentujących wirtualne przekąski, służących do diagnozowania oraz oceny przebiegu terapii np. zaburzeń odżywiania.