Opublikowane w amerykańskim medycznym piśmie National Health Nutrition CDC wyniki badań świadczą o bezpośrednim związku pomiędzy depresją a ilością wypalanych przez pacjenta papierosów. Okazuje się, że obniżenie nastroju i stany przygnębienia zwiększają liczbę wypalanych papierosów i niwelują szansę na zaprzestanie palenia w tym stanie.











Badania obejęły grupę osób powyżej 20 roku życia, ze zdiagnozowaną depresją.











Wśród nich 48% kobiet i 40% mężczyzn stanowili nałogowi palacze, podczas gdy wśród ludzi, którzy nie są przygnębieni, pali zaledwie 17% kobiet i 25% mężczyzn.



 

Jak wynika z badania, ponad połowa pacjentów w depresji zapala papierosa już w ciągu pięciu minut od przebudzenia. Podobnie postępuje tylko 30% palaczy, którzy są w dobrej kondycji psychicznej.










Co więcej, blisko dwukrotnie więcej palaczy ze zdiagnozowaną depresją wypala średnio ponad paczkę papierosów dziennie (dotyczy to 28% osób z zaburzeniami nastroju i 15% pozostałych).










Zaobserwowano ponadto, że w każdej grupie wiekowej, osoby będące w depresji decydują się na rzucenie palenia znacznie rzadziej, niż osoby, których nastrój nie jest obniżony, a osoby z depresją częściej niż zdrowe zaczynają ponownie lub po raz pierwszy palić.


 

W przypadku osób z depresją pomocne w rzucaniu nałogu moga okazać się jedynie intensywne programy antynikotynowe, testy kliniczne wskazują jednak, że zwykle są to efekty tymczasowe.











Badanie wykazało też różnicę dotyczącą płci - wśród ogółu społeczeństwa kobiety palą znacznie rzadziej niż mężczyźni, a w przypadku zaburzeń nastroju proporcje praktycznie się wyrównują.











Zdaniem specjalistów priorytetem w terapii antynikotynowej osób z depresją jest opanowanie objawów psychicznych, a dopiero później podjęcie próby zaprzestania palenia papierosów.