Czy poszedłbyś na występ tancerek XXL, takich jak zespół Danza Voluminosa?
Międzynarodowemu zespołowi naukowców z francuskiego Instytutu Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM), innych francuskich ośrodków naukowych oraz z ośrodków z Hiszpanii, Czech, Wielkiej Brytanii i USA udało się zidentyfikować związek, który zwiększa ryzyko cukrzycy u otyłych.
Jak wiadomo, nadwaga i otyłość są ściśle związane z wyższym ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu II. Statystyki podają, że w momencie diagnozowania tej choroby zbędne kilogramy ma aż 80% pacjentów.
Zdaniem naukowców to pewnien związek, który powstaje w tkance tłuszczowej i pobudza stan zapalny wpływa na ryzyko zachorowania na cukrzycę typu II. Tkanki osób ze znaczną nadwagą lub otyłością są mniej wrażliwe na działanie insuliny, która z kolei odpowiada za metabolizm glukozy. Zjawisko to nosi nazwę insulinooporności i przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu II.
W wyniku najnowszych badań specjaliści zidentyfikowali cząsteczkę (chemokinę CXCL5), która jest produkowana przez komórki odporności w białej tkance tłuszczowej i ich zdaniem pobudza stan zapalny w tkankach i może wpływać na predyspozycje otyłych osób do cukrzycy.
Zaobserwowano, że u osób otyłych jej poziom jest znacznie wyższy niż u osób szczupłych, a obniża się on dopiero po przebyciu programu odchudzającego, zwłaszcza, jeśli u takich pacjentów nie wyksztalciła się jeszcze insulinooporność.
Autorzy badania wykazali też, że chemokina CXCL5 zakłóca procesy regulowane przez insulinę, np. wchłanianie glukozy do mięśni, co jest właśnie typową cechą insulinoporności.
W ramach eksperymentu naukowcy przy pomocy przeciwciał zablokowali cząsteczkę CXCL5 u otyłych myszy z insulinoopornością, co uchroniło gryzonie przed cukrzycą typu II. Podobny efekt dawało zablokowanie juz samego receptora związanego z chemokiną.
Potwierdza to tezę mówiącą, że w tkance tłuszczowej osób ze znaczną nadwagą lub otyłością toczy się przewlekły stan zapalny, który przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu II. Być może odkrycie to pomoże w przyszłości opracować metody prewencji tego schorzenia u ludzi z nadmiernie rozrośniętą tkanką tłuszczową.