Naukowcy z Wydziału Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Harvarda w Bostonie wykazali, że otyłość w wieku nastoletnim zwiększa ryzyko przyszłego zachorowania na stwardnienie rozsiane. Jest to poważne schorzenie, które uszkadza układ nerwowy i może prowadzić do kalectwa.
 

Badacze przeanalizowali dane z prowadzonych od 40 lat badań dotyczących wpływu stylu życia na zdrowie, w których łącznie wzięło udział 238 000 kobiet - pielęgniarek.

 

W ciągu tego czasu stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex - SM)  zdiagnozowano u 593 pań.
 

Przyczyną tej choroby jest błędny atak układu odporności na własną tkankę nerwową, a dokładnie - na osłonkę mielinową obecną na włóknach nerwowych mózgu i rdzenia kręgowego. Uszkodzenia osłonki powodują z kolei zaburzenia ruchu i równowagi, zaburzenia czucia, widzenia, mowy oraz przewlekłe zmęczenie.

 

SM jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności u osób młodych, gdyż choroba ta przeważnie dotyka ludzi pomiędzy 20 a 40 rokiem życia, częściej kobiety.

 

Naukowcy wyliczyli, że kobiety, które w wieku 18 lat były otyłe (czyli ich wskaźnik masy ciała BMI wynosił 30 lub więcej) miały dwukrotnie wyższe ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane, niż respondentki, które jako 18-latki miały szczupłą figurę. W przypadku kobiet z nadwagą wzrost ryzyka nie był aż tak istotny. Nie wykazano też wyraźnego związku pomiedzy masą ciała w dzieciństwie (w wieku 5 i 10 lat) ani w wieku dorosłym a ryzykiem SM, choć panie, które były grubsze jako 20-latki również dwukrotnie częściej zapadały na SM niż ich rówieśniczki o prawidłowej wadze.
 

W analizie uwzględniono także inne czynniki, które zwiększają predyspozycje do stwardnienia rozsianego, takie jak palenie papierosów oraz aktywność fizyczna.

 

Okazuje sie więc, że wiek dorastania może być okresem o kluczowym znaczeniu w rozwoju stwardnienia rozsianego. Autorzy badania twierdzą, że odpowiednia edukacja na temat otyłości i metod jej prewencji już od najmłodszych lat, a zwłaszcza w wieku nastoletnim, może pomóc w redukcji zachorowań na tą chorobę, zwłaszcza u kobiet.
 

Już wcześniej zauważono, że związek z wyższym ryzykiem zachorowania na SM ma także niski poziom witaminy D w organizmie. Niskie jej stężenie występuje często u osób otyłych, co częściowo może wyjaśniać dlaczego choroba częściej dotyka właśnie ich. Ponadto, tkanka tłuszczowa wytwarza substancje, które oddziałują na układ odporności i w ten sposób mogą zwiększać predyspozycje do stwardnienia rozsianego.



 

W przyszłości planowane są dalsze prace, które pozwolą zweryfikować wyniki powyższych badań.