Deborah Mesh wraz z zespołem naukowców z University of Miami zidentyfikowali 2 biomarkery, które odpowiadają za mechanizmy wyzwalające delirium pobudzeniowe - stan, w którym osoba uzależniona od kraku (formy kokainy, przetworzonej do postaci, którą się pali) zachowuje się tak, jakby zyskała siły superbohatera.

W kronikach kryminalnych powszechne są sytuacje, kiedy przebywający w stanie delirium pobudzeniowego narkoman - przestępca podczas konfrontacji z policją łatwo wymyka się z zasadzek i z niezwykłym sprytem unika złapania przez stróżów prawa. Na krótki czas zyskuje niemal nadprzyrdzone siły fizyczne, po czym nagle je traci i umiera.
 

Oficjalnie stan ten nie jest uznawany za jednostkę chorobową lub zaburzenie, jednak najnowsze wyniki badań rzucają nowe światło na jego charakter.

Zespół naukowców prowadzony przez dr. Deborah Mesh przeanalizował próbki mózgu 90 osób, które zmarły nagłą śmiercią ze wszelkimi objawami delirium pobudzeniowego. Zidentyfikowano 2 biomarkery charakterystyczne dla tej przypadłości.

Porównując przypadki delirium pobudzeniowego z przypadkami zgonu wskutek przedawkowania kokainy lub śmierci z powodów naturalnych czy urazu, w tym pierwszym przypadku zaobserwowano spadek poziomu określonego białka – transportera dopaminy (DAT). Wiąże się ono z błonami komórkowymi neuronów i odpowiada za wychwyt uwolnionego neuroprzekaźnika.
 

Jak wiadomo, kokaina, inne narkotyki, a także skrajny stres prowadzą do wzrostu stężenia dopaminy, a w przypadku niedostatku białka pomagającego nią zarządzać mózg zostaje nią dosłownie zalany. Dochodzi wówczas do zaburzeń pracy serca i układów regulujących temperaturę ciała, co powoduje nagłą śmierć.
 

Jednocześnie gdy spada poziom transporterów dopaminy, w innym miejscu dochodzi do skoku stężenia białek szoku cieplnego (HSP), których ekspresja wzrasta, gdy na komórki działają czynniki stresowe.

Autorzy badania twierdzą, że odnalezienie wskazanych biomarkerów podczas sekcji zwłok może ułatwić postawienie diagnozy.