Zespół naukowców pracujący pod kierunkiem dr Giny S. Lovasi z Columbia University udowodnił, że długotrwałe narażanie dzieci na dym tytoniowy może skutkować wcześniejszym pojawieniem się w dorosłym życiu objawów rozedmy płuc. Dzieci palaczy częściej też same zostają palaczami w przyszłości.
 

Rozedma płuc jest przewlekłą chorobą narządu oddechowego, która prowadzi do nieodwracalnego jego uszkodzenia.
 

W badaniu przeprowadzonym przez amerykańskich specjalistów wzięło udział prawie 4 tysiące stosunkowo zdrowych dorosłych osób. W grupie tej znalazło się 1,4 tysiąca osób , które nigdy nie paliły. Ich płuca przebadano za pomocą tomografii komputerowej, w kierunku wykrycia oznak wczesnego rozwoju rozedmy, tj. nieprawidłowego powiększenia przestrzeni powietrznych przy zmniejszeniu ilości pęcherzyków płucnych. Wśród uczestników przeprowadzono także wywiad środowiskowy ustalający m.in., czy ich rodzice palili papierosy.

Okazało się, że zmiany wskazujące na rozwój wczesnych objawów rozedmy częściej znajdywano w płucach tych niepalących, którzy w dzieciństwie byli narażeni na długotrwały kontakt z dymem tytoniowym.

Inny zespół naukowców, prowadzony przez dr Roniego Grada z University of Arizona College of Medicine udowodnił z kolei, że większy wpływ na zdrowie dziecka ma palenie przez matkę niż przez ojca.

Wiadomo już od dawna, że dzieci kobiet palących w ciąży często rodzą się przedwcześnie oraz ze zbyt małą wagą urodzeniową.

Badania przeprowadzone z udziałem ponad 800 rodzin wykazały, że także częściej zostają w dorosłym życiu palaczami.

Narażone na działanie dymu papierosowego już w życiu płodowym dzieci wpadają później w nałóg średnio w wieku 22 lat. Trudniej niż dzieciom niepalących matek jest im też rozstać się z nałogiem. Co ciekawe, na zaobserwowaną zależność nie miało wpływu to, czy ojciec dziecka był nałogowcem czy też nie.
 

Z powyższych badań wynika, iż zapobieganie paleniu kobiet podczas ciąży i w pierwszych latach życia dziecka może zmniejszyć ryzyko sięgania po papierosy przez kolejne pokolenia.