Epidemia otyłości to jedno z największych zagrożeń dla zdrowia i życia mieszkańców wielu krajów. Otyłość traktowana jest jako choroba, która dodatkowo zwiększa zagrożenie wieloma towarzyszącymi jej schorzeniami, takimi jak cukrzyca, choroby układu krążenia, układu kostno – szkieletowego czy zaburzenia hormonalne. Zbędne kilogramy wpływają niekorzystnie nie tylko na zdrowie i kondycję fizyczną, często są też przyczyną kryzysów psychicznych i gorszych relacji z otoczeniem.

Do obiektywnej oceny prawidłowej wagi służy współczynnik BMI (Body Mass Indeks). Oblicza się go dzieląc masę ciała w kilogramach  przez wzrost wyrażony w metrach, podniesiony do kwadratu. Wynik w granicach 18,5-25 oznacza, że waga jest prawidłowa, jeśli wynosi od 25 do 30, świadczy o nadwadze, natomiast wynik powyżej 30 oznacza już otyłość, przy czym po przekroczeniu 40 - otyłość olbrzymią.

15 – 20% Europejczyków cierpi na otyłość, a dodatkowe, niepotrzebne kilogramy dźwiga aż od 50 – 65% z nich. W Polsce około 40% mężczyzn i 28% kobiet ma nadwagę, a otyłość dotyczy minimum 20% przedstawicieli obu płci.

Traktując problem rosnącej wagi Europejczyków jako zagrożenie nie tylko dla ich zdrowia, ale też dla całej europejskiej gospodarki, WHO podjęło działania na rzecz walki z dodatkowymi kilogramami, a 24 października ustanowiono dniem walki z otyłością.

Odchudzanie się jest procesem, na który składa się nie tylko odpowiednio skomponowana dieta, ale przede wszystkim zmiana dotychczasowego stylu życia oraz nastawienia psychicznego.
Walkę z niechcianymi kilogramami można w pewnym sensie przyrównać do walki z nałogiem, ponieważ wymaga czasu oraz silnej woli pacjenta.

Nadwagi, a tym bardziej otyłości nie sposób wyleczyć żadną "dietą cud.” Dochodzenie do właściwej masy ciała wymaga stałego nadzoru lekarza, który pomaga ustalić przyczyny nadmiernego przyrostu wagi, dokonuje analizy funkcjonowania organizmu oraz trybu życia co dopiero wtedy umożliwia dopasowanie odpowiedniej diety i aktywności fizycznej. Niezbędna jest także późniejsza kontrola rezultatów, ponieważ proces odchudzania przebiega inaczej u każdego pacjenta. Jednym wystarczy rozpisanie właściwej diety i więcej ruchu, natomiast inni będą potrzebowali dodatkowego leczenia farmakologicznego, a być może również wsparcia ze strony dietetyka, psychologa lub fizykoterapeuty.

Eliminowanie otyłości daje korzyści nie tylko samym pacjentom, ale niesie także wymierne korzyści społeczno - ekonomiczne, poprawia się wydolność i efektywność pracy, zmniejsza się absencja chorobowa oraz koszty farmakoterapii.

Ustanawiając 24 października dniem walki z otyłością, WHO pragnie zwrócić uwagę społeczeństw na problem, by zapobiegać jego dalszemu rozwojowi.

Wystarczy podjąć niewielki wysiłek i systematycznie go realizować, np. poprzez zużywanie 100 kcal dziennie na 15 minutowy marsz (60 kcal) i zjedzenie o ½ kromki chleba mniej (40 kcal). Codzienne trzymanie się tego planu w skali roku oznacza zaoszczędzenie 36000 kcal, co odpowiada utracie 5 kg.