Odkryto, że zaburzenia odżywiania takie jak anoreksja lub bulimia prowadzą do potencjalnie niebezpiecznych zmian w gałce ocznej, które obejmują plamkę żółtą i nerw wzrokowy.








Chodzi o znaczące anatomiczne i funkcjonalne upośledzenie, powstające przez zmniejszenie grubości plamki siatkówki i warstwy włókien nerwowych. U kobiet z historią anoreksji lub bulimii nie pogarszają one wzroku od razu, jednak w momencie gdy nie zahamują one utraty fotoreceptorów, np. nie lecząc choroby - wówczas mogą nawet nieodwracalnie stracić wzrok.








Greccy naukowcy ocenili grubość plamki żółtej i warstwy włókien nerwowych oraz aktywność elektryczną plamki u 13 pacjentek ze zdiagnozowaną anoreksją (na co najmniej 8 lat przed rozpoczęciem studium), których średnia wieku wyniosła nieco powyżej 28 lat. Sześć z nich zaliczono do typu ograniczającego liczbę spożywanych kalorii, a 7 do typu bulimicznego z powtarzającymi się epizodami przejadania. W trakcie badań pacjentki odbywały leczenie i nie cierpiały z powodu niedoborów witamin. Grupę kontrolną stanowiło 20 pań w podobnym wieku.








Badania prowadzono za pomoca dwóch metod: optycznej koherentnej tomografii i elektroretinografii wieloogniskowej.







U żadnej z uczestniczek eksperymentu nie stwierdzono jakichkolwiek zaburzeń widzenia, jednak w strukturze oczu anorektyczek naukowcy zauważyli pewne podkliniczne uszkodzenia - pocienienie w obrębie plamki i warstwy włókien nerwowych. Najbardziej wyraźne i rozległe były one u pacjentek wywołujących wymioty. U typu ograniczającego kalorie zmiany były mniejsze, gdyż zdaniem badaczy niewymiotujące kobiety mają szansę zapewnić sobie jakieś witaminy, podczas gdy osoby przeczyszczające się wchłaniają ich mniej.








Greccy naukowcy zauważyli też zmniejszoną aktywność neuroprzekaźnika dopaminy w oczach anorektyczek.







Ich zdaniem istnieje pewna korelacja między pocienieniem plamki żółtej i zaburzeniami związanymi z dopaminą a długotrwałymi niedoborami witaminowymi. Badacze nie są pewni, czy wspomniane uszkodzenia są przejawami początkowych etapów stopniowej utraty wzroku, czy też wrócą do normy, gdy zmienią się zwyczaje żywieniowe kobiet.