Zespół naukowców z Instytutu Psychiatrii Królewskiego College'u Londyńskiego i Karolinska Institutet w Sztokholmie wykazał, że istnieje związek pomiędzy ponadprzeciętnymi uzdolnieniami intelektualnymi a zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, czyli psychozą maniakalno-depresyjną.
 

Już starożytni myśliciele, tacy jak Arystoteles, Platon czy Sokrates łączyli powyższe zajwiska, jednak do tej pory nie udało się udowodnić ich zależności.


 

Naukowcy zaobserwowali, że uzyskiwanie najlepszych ocen, zwłaszcza z nauk humanistycznych, wiąże się z podwyższonym ryzykiem psychozy maniakalno-depresyjnej. W największym stopniu dotyczy to przedmiotów takich jak język szwedzki i muzyka, natomiast w najmniejszym stopniu - wszystkich dziedzin ścisłych. Wyniki najnowszych badań potwierdzają więc wcześniejsze założenia o współwystępowaniu uzdolnień językowych oraz kreatywności muzycznej z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym.
 

Jak wytłumaczyć powiązanie szaleństwa z geniuszem? Osoby będące w stanie hipomanii (tzn. w okresie łagodnej manii lub umiarkowanie podwyższonego nastroju) bardzo często bywają dowcipni i twórczy, łatwo wymyślają niespotykane rozwiązania czy oryginalne zastosowania przedmiotów itp. Co więcej, przejawiają też niezwykle silne reakcje emocjonalne, będące natchnieniem w sztuce, literaturze czy muzyce. Dodatkowo, osoby doświadczające hipomanii są bardzo wytrzymałe, dzięki czemu mogą przez bardzo długi czas koncentrować się na jednym zadaniu. Kolejnym ułatwieniem jest wystepujące u nich zmniejszone zapotrzebowanie na sen.


 

Szwedzko - brytyjski zespół naukowców zaobserwował, że uczniowie, u których zauważono opisane style poznawcze zdobywali lepsze stopnie z humanistycznych przedmiotów, ale jednocześnie byli bardziej predysponowani do zachorowania na psychozę maniakalno-depresyjną na późniejszych etapach życia.


 

Powyższa teza powstała w oparciu o dane z obowiązkowych egzaminów rocznych, zdawanych przez szwedzkich 15-16-latków w latach 1988-1997 oraz o wypisy ze szpitali. By skojarzyć osiągnięcia szkolne z przyjęciami na oddział ze zdiagnozowanym w wieku 17-31 lat zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, w sumie przeanalizowano dane 713 876 osób.

 

Jak się okazało, uczniowie z wybitnymi osiągnięciami szkolnymi jako dorośli niemal 4-krotnie częściej zapadali na zaburzenie maniakalno-depresyjne, w porównaniu do uczniów przeciętnych. Związek ten pozostawał zauważalny nawet po uwzględnieniu innych potencjalnie istotnych czynników, takich jak wykształcenie rodziców i status socjoekonomiczny. Zdaniem autorów badania był on nieco silniejszy w przypadku mężczyzn niż kobiet.