Istnieje kilka głównych cech wyróżniających bulimię nerwową. Należą do nich:

- napady objadania się, którym towarzyszy poczucie utraty kontroli nad jedzeniem

- zachwania kompensacyjne, mające na celu zapobiegnięcie przybrania na wadze, takie jak prowokowanie wymiotów, wyraźne nadużywanie środków przeczyszczających i odwadniających, stosowanie restrykcyjnych diet lub głodówek, wykonywanie wyczerpujących ćwiczeń fizycznych

- napady objadania się oraz wymienione zachowania kompensacyjne wystepują jednocześnie minimum dwa razy w tygodniu od conajmniej trzech miesięcy

- budowanie samooceny na podstawie wagi oraz wyglądu zewnętrznego

- brak istotnej niedowagi

U osób ze stwierdzoną bulimią nerwową bardzo często występują inne powiązane z nią zaburzenia, nie tylko dotyczące odżywiania, ale też psychiki, np. depresja, zachowania impulsywne czy zaburzenia typu borderline.
 

Zaburzeniem odżywiania, które bardzo często towarzyszy bulimii jest anoreksja nerwowa. Rozpoznaje się jej dwa typy - restrykcyjy oraz bulimiczny. W pierwszym główną metodą na spadek masy ciała jest stosowanie restrykcyjnej diety i głodówek, natomiast w drugim występują tez epizody objadania się, po których następują zachowania kompensacyjne.

Kolejnym zaburzeniem odżywiania występującym u bulimików jest zespół napadowego objadania się. To powtarzające się ataki "wilczego głodu", podczas których chory traci kontrolę nad jedzeniem i pochłania ogromne jego ilości. W przeciwnieństwie do bulimii, przy tym zaburzeniu nie występują zachowania kompensacyjne, dlatego też osoby cierpiące na napadowe objadania się często mają nadwagę. Obydwa zaburzenia łączy jednak poczucie winy, niska samoocena pacjentów oraz obsesja na punkcie własnej wagi i sylwetki.

Kolejnym zaburzeniem powszechnym wśród bulimików jest depresja, która pojawia się zwykle razem lub wkrótce po rozwinięciu się zaburzeń odżywiania. Nasilanie się lub łagodzenie objawów obu tych zaburzeń występuje jednocześnie. Zazwyczaj depresja zanika w momencie rozwiązania problemu z odżywianiem się, nie wymagając żadnego oddzielnego leczenia.
 

Charakterystyczne dla bulimików są również zachowania impulsywne, wynikające z wyjątkowo znikomej umiejętności kontrolowania impulsów. Część pacjentów miewa także problemy z alkoholem lub innycmi substancjami psychoaktywnymi, część natomiast doświadcza problemów z autoagresją. Jeszcze inni dokonują kompulsywnych zakupów. Wszystkie te zachowania stanowią próbę rozładowania stresu i napięcia, a także niechęci i wstrętu wobec samych siebie.
 

Niektórzy pacjenci z bulimią przejawiają ponadto symptomy charakterystyczne dla zaburzeń osobowości typu borderline. Należą do nich niestałe i intensywne relacje interpersonalne, zaburzenia tożsamości, impulsywne, autodestrukcyjne zachowanie, takie jak nadmierne wydawanie pieniędzy, podejmowanie ryzykownych działań, objadanie się itd., powtarzające się groźby lub próby samobójcze, samookaleczanie, intensywne wahania nastroju czy też permanentne poczucie pustki.
 

Bulimicy są nieustannie pochłonięci myśleniem o jedzeniu, swojej wadze i wyglądzie. Bardzo często uniemożliwiają im one koncentrację i skupienie się na sprawach związanych z codziennym funkcjonowaniem. Nieustanne przebywanie na diecie oznacza dla nich konieczność zachowania czujności wobec jedzenia. Wyróżnie się trzy rodzaje diet typowych dla pacjentów z bulimią: unikanie jedzenia w ogóle, ograniczenie przyjmowanych kalorii lub też unikanie pewnych rodzajów "złych" w oczach chorego pokarmów.

 

Obsesja na punkcie własnego wyglądu oznacza nadmierną koncentrację na kształtach i wymiarach, a także poczucie, iż waży się za dużo. Takie myśli wiążą się natomiast z nieustanną chęcią sprawdzania swoich wymiarów (częste ważenie i mierzenie).