Nowelizacja prawa oświatowego wchodząca w życie we wrześniu 2009 roku wprowadza nową, zmodyfikowaną podstawę programową. Elementy edukacji zdrowotnej będą realizowane w zakresie programu kilku przedmiotów, z których najważniejszym w tym względzie będzie wychowanie fizyczne.
Zajęcia prowadone w ramach WF będą więc miały do spełnienia dodatkową funkcję - rozwijanie umiejętnoci życiowych.
By do pełnienia tej roli przygotować nauczyclieli wychowania fizycznego realizowany jest projekt pilotażowy, koordynowany przez prof. B. Woynarowską z Uniwersytetu Warszawskiego. Jego częścią są szkolenia dla nauczycieli repreprezentujących trzy województwa.
Konsultacje z samymi nauczycielami wf - u pokazały że dla znacznej ich części miarą sukcesu zawodowego jest to, czy absolwenci szkoły w której uczą prowadzą aktywny tryb życia oraz czy sami są animatorami zajęć ruchowych w swoim środowisku. Ważne jest także to, czy uczniowie potrafią zachęcić innych do aktywności ruchowej i czy lubia lekcje wf - u. Zdecydowanie niższe pozycje w hierarchii mierników sukcesu pracy nauczyciela było to, czy ucnziowie są zdyscyplinowani na lekcjach oraz czy odnoszą sukcesy w międzyszkolnych zawodach sportowych.
Z punktu widzenia samych pedagogów najbardziej istotna jest więc taka forma prowadzenia zajęć wychowaia fizycznego, by uczniowie mogli stosować szkolne doświadczenia w codziennym życiu poza szkołą i w przyszły, dorosłyjm życiu.
Jest to główny cel edukacji zdrowotnej, której program realizowany będzie w polskich szkołach. Zajęcia z tego zakresu, jako element wychowania fizycznego będą okazją do rozważań, dyskusji, refleksji podczas części godzin wf-u spędzonych nie na boisku, a w szkolnej klasie.
Istnieje pewien odsetek uczniów, którzy zdecydowanie nie lubią lekcji wf - u w dotychczasowej formie, ponieważ nie są w stanie osiągnąć żadnych sukcesów w trakcie zajęć ruchowych (często z powodów zdrowotnych). Możliwość podjęcia aktywności w ramach edukaci zdrowotnej mogłaby być dla nich szansą na wykazanie się i zmianę negatywnych postaw wobec lekcji wf - u. Jednocześnie dyskusje prowadzone w obrębie zajęć byłyby także okazją do poprawy relacji nauczyciela z uczniami oraz do większej indywidualizacji wymagań.
Z punktu widzenia samych nauczycieli biorących udział w programach pilotażowych, edukacja zdrowotna prowadzona w ramach lekcji wychowania fizycznego zwiększa mozliwości oddziaływania na zachowania zdrowotne uczniów, zwiększa kompetencje samych nauczycieli wf - u, ich autorytet oraz pozycję w szkole oraz stanowi urozmaicenie ich pracy oraz okazję do zaangażowania się w innowacyjne działania.
Trudnością w realizacji nowego programu może być niedostateczne przygotowanie nauczycieli do prowadzenia edukacji zdrowotnej oraz ich obawa przed "moralizatorskim" podejściem do uczniów. By nie dochodziło do sytuacji, gdzie uczniowie byliby tylko biernymi odbiorcami treści przekazywanych przez nauczyciela, zaleceniem twórców programu jest realizowanie przez nich modelu demokratycznego, w którym uczniowie są aktywnymi uczestnikami procesu edukacyjnego. Od nauczycieli wf - u, czyli "edukatorów zdrowia" nie wymaga się, by byli "wszystkowiedzącymi ekspertami", ale by potrafili i chcieli organizować taki proces uczenia się, w którym uczeń, jeo potrzeby i zaangażowanie są najbardziej istotne.
Niewątpliwym atutem nauczycieli wychowania fizycznego jest możliwość modelowania postaw i zachowań prozdrowotnych u uczniów, nie tylko tych odnoszących sie do zdrowia fizycznego, ale także rozwijających takie cechy jak wytrzymałość, pokonywanie słabości czy stawianie sobie coraz trudniejszych wyzwań. Lekcje wf - u mogą mieć więc duże znaczenie w procesie kształtowania się charakterów uczniów i ich umiejętności życiowych, co po części stanowi także profilaktykę uzależnień.