Telefon komórkowy stał się już nieodłącznym atrybutem współczesnego człowieka. Posiadanie go daje poczucie wolności, niezależności i bezpieczeństwa, a dysponowanie nieutannie dzwoniącym aparatem najnowszej generacji podnosi status społeczny użytkownika, gdyż oznacza nadążanie za modą, posiadanie dobrej pracy i gęstej sieci ważnych kontaktów.

Według badań Głównego Urzędu Statystycznego, w 2007 roku w użytkowaniu Polaków znajdowało się ponad 37 milionów telefonów komórkowych. Z danych Urzędu Komunikacji Elektronicznej pochodzących z 2008 roku wynikało, iż komórki posiadało wówczas 97% Polaków. Obecnie liczba użytkowanych w Polsce telefonów przekroczyła liczbę mieszkańców kraju, a nasycenie rynku wynosi ponad 115%.

Z telefonów komórkowych korzystają niemal wszyscy, już od najmłodszych dzieci w przedszolach, aż po seniorów. Ich użytkownicy są narażeni na niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą nierozsądne ich używanie, brak racjonalizmu w posługiwaniu się nimi może prowadzić do uzależnienia od telefonu, nazywanym też fonoholizmem.

Najczęściej to, jak bardzo telefon stał się nam niezbędny, uświadamiamy sobie dopiero w chwili, gdy korzystanie z niego staje się niemożliwe. Więź łącząca użytkownika z aparatem często wykracza poza zwykłe zainteresowanie urządzeniem technicznym. W pewien sposób wszyscy użytkownicy są zależni od telefonów, jednak o poważniejszym problemie - fonoholiźmie decyduje aspekt ilościowy, określający czas, który przeznacza się na korzystanie z urządzenia.

Uzależnienienie od telefonu komórkowego nie zostało do tej pory zdiagnozowane w Polsce, co nie znaczy, że problem nie istnieje. Charakteryzuje się ono:

- przywiązywaniem wielkiej wagi do posiadania telefonu
- nie rozstawaniem się z nim ani na chwilę
- telefon jest pośrednikiem i najważniejszym narzędziem codziennych kontaktów z innymi
- odczuwaniem głębokiego dyskomfortu, kiedy nie ma się do dyspozycji naładowanego aparatu, zły nastrój, niepokój, niekiedy nawet ataki paniki
- używaniem telefonu podyktowane czynnikami natury emocjonalnej i społecznej
- traktowaniem telefon u jako narzedzia do sprawowania nieustającej kontroli nad najbliższymi
- odczuwaniem przymusu nieustannego kontaktowania się z kimś, odruchowym wykonywaniem dużej liczby bezproduktywnych połączeń
- usprawiedliwianiem swojego uzależnienia wygodą i bezpieczeństem
- nerwowym nasłuchiwaniem, czy ktoś dzwoni lub noszenie ze sobą zapasowych baterii
- odczuwaniem silnej potrzeby przynależności do grupy i zdobycia jej uznania
- jakąś formą fobiii społecznej lub obawą przed samotnością
- unikaniem kontaktów z innymi, wybierając połączenia telefoniczne czy SMS-y zamiast rozmowy w cztery oczy
- rzadziej - smutkiem, nudą, odmową podejmowania współżycia seksualnego czy brak apetytu

Rodzaje uzależnienia od telefonu komórkowego:

 uzależnienie od SMS-ów, charakteryzujące się:

- odczuwaniem przymusu nieustannego otrzymywania i wysyłania wiadomości tekstowych
- charakterystycznym odciskiem na kciuku, mocnym zużyciem klawiatury aparatu
- nastrój w danym dniu zależy od ilości otrzymanych SMS-ów
- wysyłajniem wiadomości również do siebie samych (np. z komputera) lub do osób znajdujących się w pobliżu

uzależnienie od nowych modeli, charakteryzujące się:

- nabywaniem coraz to nowych modeli aparatów komórkowych

komórkowy ekshibicjonizm, charakteryzujący się:

- przy wyborze aparatu przywiązywanie szczególnej wagi do jego koloru, stylistyki i ceny
- pokazywanie innym funkcji, w jakie jest wyposażony
- prowadzenie bardzo głośnych rozmów, pozwalanie na długie dzwonienie aparatu przed odebraniem połączenia tak, by wszyscy obecni go usłyszeli

gracze, charakteryzujący się:

- przejawianiem nadmiernego zainteresowania grami znajdującymi się w telefonach komórkowych
- aparat staje się konsolą do gry
- częstym graniem, aż do momentu, dopóki nie pobije się nowego rekordu w danej grze

Uzależnienone od telefonu osoby stopniowo wycofują się z relacji z otoczeniem, spędzając wiele czasu samotnie, nie rozstając się jedynie z telefonem. Nadmierna koncentracja na wysyłaniu SMS-ów, czy na grach może prowadzić do mentalnego oderwania od rzeczywistego świata.
 

Do konsekwencji fonoholizmu, wspólnych dla wszystkich uzależnień behawioralnych należą też: zanik dotychczasowych zainteresowań, gwałtowne wahania nastroju, zaburzenia snu i odżywiania, nadużywanie leków i narkotyków, popadnięcie w długi z tytułu wysokich rachunków telefonicznych, konflikty z bliskimi oraz kłopoty w życiu zawodowym.

Osoba odczuwająca przemożną potrzebę nieustannej komunikacji za pomocą komórki powinna stopniowo zmniejszać zakres i ograniczać czas korzystania z niego. Na początek mozna włączać go tylko na kilka godzin dziennie, aż osiągnie się stan pewnej tolerancji niepokoju oczekiwania.
 

Podobnie jak w przypadku leczenia innych uzależnień behawioralnych, program terapii fonoholizmu przewiduje terapię uwalniającą od problemów, które stanowią rzeczywistą przyczynę uzależnienia.