Jedną z cech charakterystycznych dla młodych osób uzależnionych od hazardu jest skłonność do kompulsji i uzależnień. Jest ona odzwierciedleniem problemów z poruszaniem się rzeczywistym świecie oraz braku odpowiedzialności za własne postępowanie. Hazard stanowi w ich przypadku ucieczkę od głębszych problemów, a środowisko hazardowe może w pewnien sposób zastępować rodzicielskie uczucia.

 

Granie na automatach lub hazardowe gry innego typu, zwaszcza w przypadku wygranych, umożliwiają młodej uzależnionej osobie uzyskanie pożadanego statusu w grupie rówieśniczej. Osoba znajdująca się w grupie wysokiego ryzyka uzależnienia się od hazardu lubi rywalizować, ale też pragnie osiągać sukces beż żadnego wysiłku. Młody hazardzista bardzo często ma niską samoocenę i poczucie niższości wobec rodziców i innych dorosłych, może mieć także tendencję do stanów depresyjnych i obwiiaia siebie za niepowodzenia.
 

Specjaliści nie określają dokładnie poziomu częstotliwości grania, ktorego przekroczenie oznaczałoby uzależnienie. Czas od rozpoczęcia przygody z hazardem, okazyjnego grania, po utratę kontroli może być różnyi wynosić np. od 1 roku aż do 20 lat. Sygnalami ostrzegawczymi, które można zaobserwować u uprawiającego haard nastolatka są: częste i nieusprawiedliwione nieobecności w domu i szkole, kłamstwa dotyczące codziennych zajęć, zaniedbywanie nauki, rodziny, przyjaciół i własnego wyglądu, stały brak pieniędzy, kradzieże i zadłużanie się, nagły, ogólny wzrost tajemniczości, rozdrażnienie i wahania nastojów w momencie, gdy gra jest niemożliwa itd. Hazard staje się dla niego ważniejszy niż dotychczasowe zainteresowania i zobowiązania . W pewnym momencie nastolatek całkowicie koncentruje się na organizowaniu sobie możliwości uprawiania hazardu, postrzega tę formę aktywności jako doskonały sposób na zarabianie pieniędzy. Stopniowo popada także w całkowitą alienację, odrzuca przyjaciół i rodzinę.
 

Częstość grania to tylko jeden z czynników, który wraz z pozostałymi może świadczyć o powstaniu i dalszym rozwoju uzależnienia. Siła, z jaką oddziałują one na daną osobę zależy od jej indywidualnych uwarunkowań psychicznych. Do pozostałych czynników zewnętrznych, które kształtują zachowania hazardowe należą np.: dostępność miejca, w którym mozna grać (lokalizacja, godziny otwarcia), reklama, zasady gry (łatwe lub trudne), wysokość stawki, struktura nagród, prawdopodobieństwo wygranej, umiejętności (prawdziwe lub wyimaginowane) itd.
 

Popularne wśród młodzieży granie na automatach, jeśli przeradza się w uzależnienie, może prowadzić do podejmowaia przez nią różnych niepożądanych zachowań. Oprócz konsekwencji natury emocjonalnej i psychicznej, charakerystycznych dla hazardu, młodzi ludzie bardzo często zaniedbują swoje szkolne obowiązki, chodzą na wagary, by mieć więcej czasu na granie, kradną lub zapożyczają się, by zdobyć na nie środki, wchodzą w konflikty z rodzicami, nauczycielami itd. U nastolatków grających nałogowo występują wszystkie ogólne objawy uzależnienia, a więc objawy odstawienia, tolerancja, zmiany nastroju czy czeste nawroty.